Waterende gezusters

In het laatste deel van onze reis door Noorwegen doorkruisen wij momenteel het westelijk fjordengebied in zuidelijke richting.

Gisteren vertrokken uit Geiranger na een kort bezoekje aan enkele souvenirwinkeltjes.De zon scheen en kleurde de wolken,die de toppen van de bergrotsen omhulden.

Uit het hotelraam konden we zien hoe een cruiseschip in alle vroegte onder luid gerammel van de kettingen voor anker ging,terwijl de ferry die Geiranger met Hellesylt verbindt afmeerde aan de kade van Geiranger.

We besloten onze tocht zuidwaarts met de ferry te beginnen.

Eerst nog even uitchecken en vaststellen,dat de boodschap over de val van oma had doorgeklonken.Ze zouden het opbrengen in een managementmeeting.De receptioniste aan de ontvangstbalie kon dan ook niet anders dan haar spijt betuigen en ons verder een goede reis toewensen.

Aan het ontbijt vertelde oma,dat ze goed had geslapen en er niet tegenop zag om de reis voort te zetten,bikkel als zij is.

Je kunt de schoonheid van de fjorden op verschillende manieren ervaren.Wij kozen voor een rondreis met de auto langs wegen en met ferry s;anderen kiezen voor een treinreis of met een cruiseschip.
Zo n cruiseschip,al gauw 10 verdiepingen hoog kan niet afmeren, maar gaat voor anker op mooie plekjes en laat kleine bootjes in het water zakken,die voor de aanlanding zorgen.
In de loop van de ochtend arriveerde er een tweede cuiseschip dat verderop bleef liggen.Een onnatuurlijk gezicht,twee van die kolossen tegen de achtergrond van een van de mooiste fjorden in de wereld.

Om 11.00 vertrok onze ferry ,volgeladen met passagiers uit alle windstreken.Veel Japanners ook.Sommige van de passagiers op de motorfiets,anderen met een camper of met de bus of auto.De boot zat vol en iedereen verdrong zich voor een goed plekje om maar niets van al het moois te hoeven missen.Ook opa en oma bevochten hun plekje,zo bleek mij later,toen zij waren gaan zitten op de stoelen,die door een andere passagier kennelijk al waren geclaimd.Alsof het persoonlijk eigendom betrof.Stampstokkend moest zij ervaren,dat opa en oma zich niet zo maar weg lieten zetten.

Een Duitser was met zn motorfiets op de terugreis van de noordkaap en had daar vreselijk weer meegemaakt.Ook gisteren had hij veel last ondervonden van de bakken met regen en zelfs de Trollstigen niet kunnen berijden ,omdat deze vanwege het weer was afgesloten.
Ik moest terugdenken aan de dagen,dat wij zelf met de motorfiets die kant op waren geweest en dagen in barre weersomstandigheden door Scandinavie trokken.In de Tahoe zit je dan toch wel erg comfortabel en weersbestendig.

Ok, met de ferry door de Geirangerfjord en genieten van het uitzicht,de doorkijkjes,de watervallen,de verlaten boerderijen,waar vroeger tegen de hellingen fruit werd verbouwd en natuurlijk de watervallen van de zeven zusters.
Eerlijk gezegd vielen die ons tegen.Het zijn er zeven,die gezusterlijk de kale rotsen gebruiken om het water van de Geirangerfjord te bereiken.Mytische waarden worden er aan deze watervallen toegedicht en je kunt ze alleen maar zien vanaf het water.
Verderop verbreedt de fjord zich en het idyllische raak je dan een beetje kwijt als je de overkant bij Hellesylt bereikt.

Van Hellesylt,waar we nog een fotootje schoten van de plaatselijke waterval ging het richting Stryn over de 62 om pijnstillers voor oma te halen.Overigens ging het prima met oma in de auto en ook zij kon volop genieten van het langsglijdend natuurschoon.

Voor het bereiken van de eindbestemming,Balestrand kozen we de 50 richting E 39,die ons langs de borders van de Innsvikfjord leidden tot aan Skei. Daar kozen we voor een weggetje aan de overkant van de Jolstra rivier en lieten ons verrassen door de spiegelingen van het water.
Ruim 20 kilometer weggetje,waar geen sterveling lijkt te komen;waar de huisjes rijk zijn begroeid met mossen en aanverwante plantensoorten.

Noorwegen liet ons die middag nog meer verrassen.Nadat we de E 39 hadden verlaten bij Moskog om via de 13 naar Balestrand te rijden passeerden we watervallen,die de verschillende uit smeltwater ontstane bergmeren met donderend geweld in elkaar lieten overlopen.
Maar de verrassing kwam toen we een hoogvlakte(Gjauralfjellset) bereikten,die vrijwel geheel besneeuwd bleek;dat hadden we niet meer verwacht,nu de temperaturen geleidelijk aan de 10 graden passeerden.

Mooi en iedereen genoot met volle teugen.
De afdaling was spectaculair en in trappen van scherpe bochten daalden we af om een uurtje later het hotel in Balestrand te bereiken.Een prachtig hotel in Zwitserse stijl uit de 19e eeuw opgetrokken en met dezelfde allure thans nog steeds in gebruik bij de familie op de plek waar drie fjorden in elkaar vloeien.

Over het hotel en Balestrand later meer.

Na weer een voortreffelijk diner met een goed gevoel de dag afgesloten.

Groet Ohohoma.