Gedachten glijden voorbij......

Gedachten glijden voorbij als het landschap dat aan ons voorbijtrekt,nu wij de kust van Noorwegen vanaf het ms Nordkapp zuidwaarts volgen.

Het is even wennen aan het nieuwe reisschema zonder auto.In alle rust kijkend naar de horizon,waar de uitlopers van het fjordenlandschap verdwijnen onder het wolkendek.
Vanmorgen met echte sneeuwbuien,die uiteenspatten op de panoramische ramen van de salon op de zevende etage;het zicht beperkend tot niet meer dan driehonderd meter.
Als schaduwen tonen de bergmassieven hun grillige vormen,die verhullen wat een prachtig landschap Noorwegen te bieden heeft.

Gisteren de laatste meters Lofoten afgelegd in gevarieerde weersomstandigheden.Zon afgewisseld met sneeuw-en hagelbuien begeleidden ons op onze tour door de Vestvagoya.Eerst Stamsund even aangedaan om alvast te zien,waar we s avonds instappen en hoe lang we erover zouden doen vanuit ons vakantiepark;en vervolgens de kustweg langs Steine en Fjordforvik genomen om de laatste mooie plaatjes te schieten en te genieten van de omgeving met deze keer wel de zon in de rug.

Op advies van twee japanse dames hebben we het Vikingmuseum in Leknes laten schieten.Zij waren teleurgesteld over wat daar te zien was.Toen maar doorgestoken naar de noordkant van het eiland,waar we in Hov,een verlaten vissersplaatsje onze lunch gebruikten.Terug langs Eggum,waar nog ruines bestaan van een oude duitse radarpost,die in de tweede wereldoorlog werd gebruikt om de route naar Moermansk te bewaken.

In de wetenschap zo n beetje alle uithoeken van de eilanden wel gezien te hebben reden we terug naar het vakantiepark,waar we ons huisje tot in de avond mochten gebruiken.
Een heerlijk maal van onze tsjechische kok David besloot ons bezoek aan de Lofoten.Zeer de moeite waard ook al zat het weer niet mee.

We waren veel te vroeg bij de boot,die om 22.00 uur zou vertrekken.De tijd dodend aan de kade van de Hurtigruten keken we uit op een gedateerde verlaten haven met in verval geraakte gebouwen en installaties.Kennelijk toch goed genoeg om de schepen van de Hurtigruten eenmaal per dag te ontvangen.
Het bruist dan ook even van taxiverkeer en het komen en gaan van passagiers als de boot langszij komt om in twintig minuten passagiers en auto s en ander vrachtgoed te ontschepen en in te schepen.Gedisciplineerd en routineus,waarbij de auto s,dit keer een stuk of zes via een lift het hoogte verschil tussen cardeck en kade moesten overbruggen.Een smalle doorgang leid je naar het cardeck,waar het personeel de auto s vervolgens parkeert.Ook die van mij,maar toen ze hoorden van de code en de problemen,die kunnen optreden als niet volgens de instructies wordt gehandeld(weet je wel Hans!)mocht ik de wagen zelf parkeren.

Het inchecken verliep moeiteloos.Met de bagage op de rolstoel reden we probleemloos naar onze cabins.Een ruime invalidenhut voor Marianne en mij met seaview en een degelijke wat smallere voor Oma enOpa.,eveneens met seaview.

Het ms Nordkapp heeft er al een hele reis opzitten als wij aan boord gaan. Gestart in Bergen vaart het schip northbound in zes a zeven dagen naar Kirkenes en rondt daarbij de Noordkaap.Daarna hetzelfde traject in zuidelijke richting.Onderweg diverse havens bezoekend om de passagiers de benen te laten strekken of tours te laten maken.In elke haven kun je opstappen.Er zijn lui,die de gehele reis doen,maar ook die eerst met de auto naar Kirkenes rijden en daar opstappen.

Tot diep in de nacht keek ik uit op zee,waar de wolken het wonnen van het zonlicht en regenbuien als omgekeerde vulkanen hun water loosden op zee.
De familie was toen al naar bed.
Je mijmert wat en denkt terug aan de afgelopen dagen en belevenissen;aan de kilometers,die inmiddels zijn afgelegd(zo n 4500).Je hebt Noorwegen in vogelvlucht bezocht en ontdekt,dat dit land dankzij de oliedollars rijk is geworden en veel heeft geinvesteerd in de infrastructuur.Mooie tunnels,prachtige bruggen,die de diverse eilanden met elkaar verbinden en uitstekende internetvoorzieningen.Een land wiens taal je niet hoeft te spreken,omdat vrijwel alle Noren engels spreken.
Een land met een hoge levensstandaard en een informele sociale structuur.Maar ook duur voor de gemiddelde European en Amerikaan.
Een land waar diverse Nederlanders inmiddels hun home en living hebben,kennelijk niet gehinderd door het klimaat,maar juist gestimuleerd door de mogelijkheden,die dit land hen te bieden heeft.Wij krijgen daar slechts een klein deel van mee,maar we kunnen het ons voorstellen.

Je realiseert je ook,dat de reis voor Marianne inspannend is,hoe zeer zij daarvan niet laat blijken.Als altijd gewoon meedoend en zonodig initiatieven nemend.Je neemt ook waar hoe inspannend de reis voor opa en oma is ook al heb je er bij de planning van de af te leggen afstanden rekening mee gehouden.
Je ziet hoeveel moeite opa moet doen om de beperkingen in zijn gezichtsvermogen op te vangen.En je hebt nu pas ervaren waar je op moet letten als hij met je meegaat.Een ongelukje zit in een klein hoekje.Maar hij geniet met volle teugen en wil eigenlijk niets missen,ofschoon hij daarbij af en toe wel hulp nodig heeft.En dat vindt hij maar moeilijk te accepteren..
Een prima kerel overigens,die met zijn humor veel weet te relativeren.

In 4,5 uur steekt het schip over van Stamsund naar Bodo,maar dat wachtte ik niet meer af; de slaap kreeg mij te pakken.

Groet ohohoma,