In stijl over de Poolgrens

De gehele dag gisteren was er sprake van enige opwinding bij de familie .We zouden de poolcirkel passeren.
Uit mijn herinneringen over tochten naar de Noordkaap was de passage van deze breedtegraad er een van:dat hebben we hem toch maar mooi gelapt.Ik herkende die gevoelens dus wel.

Mosjoen lag er zonnig bij.Het stadje had iets Oostenrijks zo tegen de achtergrond van half besneeuwde bergen onder een staalblauwe hemel.Het klopte dus van dat hogedrukgebied,zoals een van de vaste schrijvers had opgemerkt.Het zou de gehele dag zo blijven.

Vanuit Mosjoen trokken we richting Sandnessjoen,via de 78.En het zal jullie niet verbazen,maar ook deze weg langs de borders van de Vefnsfjorden bood ons uitzicht op prachtige vergezichten.
We realiseerden ons dat het landschap er toch aanzienlijk minder fraai zou hebben uitgezien zonder al die sneeuw,die zorgde voor een inkleuring van de omgeving van sprookjesachtige allure.
De 78 is een bergweg ,die ons voert naar Leirosen,waar we de 17 weer oppikken,jullie weet wel,die mooie kustweg naar het noorden.Dit keer berijden we alleen het stuk tot en met de overtocht Levang-Nesna,want we hadden een flink aantal kilometers voor de boeg om in Bodo te arriveren.

De overtocht nam een kleine 25 minuten in beslag,waarna we aan de kop van het peleton de boot verlieten en zo zonder enige last van ferry verkeer via de 12 naar Mo I Rana reden.Ook de 12 is een bergweg met hoge passages langs sneeuw bedekte hellingen,waardoor het rijden nooit verveeld.

In Mo I Rana gebruikten we de lunch in een parkje bij de AGA gasfabrieken,die op loopafstand van de E6 zijn gelegen.Heerlijke broodjes van de bakker uit het winkelcentrum,belegd met kaas uit onze huisvoorraad.

Vandaag dus veel E6.De benaming doet echter geen recht aan het avontuurlijke rijden op deze weg,die zich door het bos en berggebied van Nordland slingert op weg naar boven.

Het punt van de passage was duidelijk op de kaart aangegeven en er werd van tijd tot tijd met spanning naar deze plek uitgekeken.
Eerst buigt de weg zich nog af naar het zuidoosten,alvorens definitief noordwaarts te keren.
We bereikten op een gegeven moment een hoogvlakte ,die geheel in sneeuw was ondergedompeld.Een kale vlakte waarin de weg ons enig baken gaf,naast de spoorlijn.Prachtig om die dikke lagen sneeuw te zien kleuren onder het blauw van de lucht.

Het wachten werd al snel beloond toen we het informatiecentrum van de Poolcirkel in de verte zagen opdoemen.Tussen muren van sneeuw bezochten we het monument voor onvergetelijke fotomomenten.Zelfs Oma was onder de indruk,want zij checkte voortdurend of wij alle plekken wel op de foto hadden gezet.

Ja,zo n passage doet toch wel iets.Je bent uitgelaten en het gevoel nu in een poolgebied rond te rijden bleef vandaag voor opwinding zorgen.

Na een kop koffie vervolgden we onze weg,want er stond nog iets op het programma. De Saltstraumen,vernoemd naar de waterkolken ,die ontstaan als de overgang van vloed naar eb voor enorme stroomversnellingen zorgt in het water van de Saltfjorden.
We verlieten daarom de E6 bij Langvad om vervolgens de bergroute van de 812 af te rijden,met wederom prachtige vergezichten op de in de avondzon goud oplichtende bergmassieven.

De Saltstraumen bevinden zich bij de eilandjes,die de bruggen over deze fjorden ondersteunen;waar in het water liggende rotsblokken zorgen voor de versnellingen.
Toen wij de Straumen bezochten was er weinig van waterkolken te zien ,maar het terugtrekkende water gaf wel veel stroming.

De laatste kilometers naar Bodo waren zo afgelegd;het hotel ligt in het centrum vlakbij de kade van de plezierhaven.
Een wandeling na afloop van het heerlijke maal en de gebruikelijke borrel besloot een prachtige dag.Het kan niet op en we genieten er van.

Groet,Ohohoma